Nienawidze slowa „niemozliwe”… Coraz czesciej zdarza mi sie slyszec, ze powinnam byc wdzieczna losowi, ze udalo mi sie znalezc prace bez jezyka i specjalnych kwalifikacji i starac sie ja utrzymac jak najdluzej!!! Serio?? To juz nie mozna chciec od zycia czegos wiecej niz tylko przecietnej?? Nie jestem z tych, ktorzy godza sie z losem, z pokora znosza caly syf, jaki zgotowalo im przeznaczenie i kiedy dostaja po twarzy nadstawiaja drugi policzek w oczekiwaniu na kolejny cios!!! Co to, to nie… Jak mi sie cos nie podoba, to robie wszystko, zeby to zmienic… Jak czegos chce to walcze, zeby to zdobyc… Dla mnie niemozliwe nie istnieje.
Marzylam, zeby wyjechac z Polski – wyjechalam, jednak nadal ciagnelo mnie w swiat… Wymarzylam sobie podroz po Azji – pojechalam. Chcialam cos tworzyc, przelewac gdzies mysli, dzielic sie skrawkiem swojego zycia ze swiatem – zalozylam bloga. Uwolnilam sie z wysysajacego moja energie zyciowa i przytlaczajacego zwiazku… Jeszcze musze cos udowadniac?? Jesli wymarze sobie kiedykolwiek byc stewardessa, to Bog mi swiadkiem, ze zrobie wszystko, co bedzie trzeba, zeby nia zostac…
Zawsze podswiadomie wiedzialam, ze dam rade, ze mi sie uda, bo musi sie udac. Konsekwentnie realizowalam wszystkie, nawet najbardziej szalone pomysly, bo wierzylam, ze sie uda, bo chcialam, zeby sie udalo. Mozecie mowic, ze zadzieram nosa, ze mam wybujala fantazje, ale dokladnie taka jestem… troche zbyt pewna siebie, zyje w swoim wyimaginowanym swiecie, chodze wlasnymi sciezkami z glowa wciaz w chmurach… W pogoni za marzeniami nie godze sie na zadne kompromisy… Staram sie otaczac ludzmi pozytywnymi, ktorzy motywuja mnie do tego, by stac sie lepsza, ktorzy popychaja by probowac niemozliwego, dopinguja, kiedy probuje ich przescignac w drodze do mety… ale nie brakuje w moim swiecie takze ludzi malych, ktorzy krytykuja, podchodza negatywnie do wszelkich zmian i ktorzy nie maja odwagi nawet marzyc… na szczescie nigdy ich nie slucham, po prostu robie swoje…
Dolaczylam niedawno do zacnego grona
Klubu Polek na obczyznie, pelnego niesamowicie pozytywnych kobiet i mezczyzny, fantastycznie jest byc czescia spolecznosci ludzi z roznych zakatkow swiata, z roznym podejsciem do zycia, a ktorych laczy zycie na emigracji oraz pasja do pisania. Podobnie jak oni, ja rowniez probuje odnalezc albo stworzyc wlasna przestrzen w swoim nowym domu, cos, co sprawi, ze nie zwariuje i nie wpadne w depresje oraz poczuje sie tu jak u siebie. Zebym wreszcie mogla powiedziec, ze jestem szczesliwa, w koncu…
A tymczasem skupiam sie na nauce jezyka szwedzkiego, ktora oczywiscie, wedlug niektorych tez jest niemozliwa i poszukam pracy, w ktorej bede mogla sie realizowac i spelniac bardziej niz w terazniejszej. Nie mowcie tylko, ze sie nie da… Jest cala masa Polek, realizujacych swoje marzenia w Szwecji, zatem ja tez moge.
Mialam sie chwalic, ze do Szwecji wreszcie przyszla wiosna, ale pogoda zrobila nam psikusa (kolejnego) i nastepnego dnia po wiosnie przyszlo lato… Nie powiem, zebym miala cos przeciwko, bo ja stworzona jestem, zeby zyc w tropikach. Najlepiej sie czuje, kiedy prazy slonce, a temperatura oscyluje w granicach 25-30stopni, mam wtedy mase energii i moglabym gory przenosic. Ale ja nie o tym mialam pisac… Mam dla Was mini lookbook wiosenny, oczywiscie z ubieglego tygodnia, kiedy w Szwecji jeszcze byla wiosna…
Zestaw 1
Zestaw 2
Plaszcz – Sheinside
Spodnie – New look
Top – Primark
Biale trampki – No Name
Torebka – Primark
Zegarek – Ice Watch
Okulary – H&M
Zestaw 3
Sweter – Cubus
Spodnie – New Look
Top – Mango
Buty – Nike Revolution
Zegarek – Ice Watch
Okulary – H&M
Zestaw 4
Kurtka – H&M
Spodnie – Mango
Top – Primark
Espadryle – Primark
Torebka – Mohito
Zegarek – Fossil
Okulary – Primark
W pogoni za marzeniami... 
Cześć Iza, właśnie wpadłam na Twój blog bo zobaczyłam post na Fb w grupie Polki w Szwecji. Miło było przeczytać, że jest więcej Polek które wierzą, że jak się chcę to wszystko się da, trzeba nam więcej takich bo uważam, że to nie przeznaczenie nasze robić za granicą po najniższej stawce krajowej przez całe życie i dobijać się tylko jakie życie jest ciężkie na emigracji…Fajnie widzieć o jedną więcej która jest mniej narzekająca, a bardziej działająca w obranym sobie kierunku, daje mi to kopa do dalszej walki! Mieszkam w Szwecji prawie 4 lata i też walczę o lepsze jutro, moje teraźniejsze motto to „nie odkładaj szczęcia na jutro”:)
Pozdrawiam Ciepło,
Magda
PolubieniePolubione przez 2 ludzi
Dziekuje za tyle cieplych slow, daja mi one kopa do dalszego dzialania i utwierdzaja w przekonaniu, ze jednak mam racje, malo tego, ze jest wiecej takich pokreconych jak ja 😀 Moze i nasze emigracyjne zycie jest chwilami ciezkie, ale to od nas zalezy czy bedziemy sie tym przytlaczac, czy zmotywuje nas to do dalszego dzialania i zmian. Nikt nie zrozumie emigranta lepiej niz drugi emigrant, zatem obalmy stereotypy i trzymajmy sie razem 😀
Pozdrawiam cieplutko z Almhult
PolubieniePolubienie
Duuuuzo soe da, jesli sie chce, ma naped. Nic nie jest za darmo, trzeba wlozyc wlasna prace a opty7mizm w podejsciu otwiera wiele drzwi i klapek w glowie. Buzka.
PolubieniePolubione przez 1 osoba